บทที่ห้า พาปล่อย มิคอยเฝ้า

บทที่ห้า พาปล่อย มิคอยเฝ้า

บทที่ห้า พาปล่อย มิคอยเฝ้า
คิดว่าเรา ร้องหา น้ำตาไหล
เราโตแล้ว แววเสือ ต้องเชื่อใจ
ห้องก็ใกล้ เดินกลับ ไปหลับนอน

บทที่หก ตกเย็น คงเน้นหนัก
วิชาหลัก ล่าไล่ พ่อใคร่สอน
เมื่อไรหนอ รอจบ ให้ครบตอน
อยากจะจร ออกแจว เหมือนแมวโต
#ทองหยิบ #ทองหยอด

#แมวทองมี #กวีพเนจร #แมว #กลอน #cat #cats



ดูโพสต์ในเฟซบุ๊ก
ไม่มีความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น